Erwin Douma
Leerling machinist hopperzuiger
Geboren: 1995
Zeekadetkorps: Zeekadetkorps Rotterdam
Lid sinds: 2003
Hallo, mijn naam is Erwin Douma, ik woon in Rotterdam. Ik ben aan boord van de Betelgeuze, het korpsschip van het Zeekadetkorps Rotterdam, gekomen toen ik 8 jaar was. Ik wou al van kleins af aan varen, omdat ik samen met mijn opa (die vroeger ook veel op zee heeft gevaren) naar zeeschepen ging kijken in de Rotterdamse haven. Toen ik eenmaal aan boord van de zeekadetten was, was het net een droom die uitkwam…. Ik zat aan boord van een schip!
Bij de zeekadetten ben je niet alleen op het korpsschip (in Rotterdam een zeeschip). Je gaat als jonge zeekadet ook al roeien en zeilen. Wij hebben zelfs kano’s. Ik vond dat erg leuk. En dat is nog zo. Vooral bij de zomerkampen leer je wat leven op het water is. Dat leven op het water bevalt me.
Na een paar jaar ervaring aan boord van de Betelgeuze heb ik gekozen voor de schoolopleiding machinist. Ik wil mijn opa achterna gaan en omdat ik het zelf ook helemaal geweldig vind. Toen ik mijn VMBO-opleiding Binnenvaart op het Scheepvaart en Transport College (STC) op de Waalhaven had afgerond, ben ik met een nieuwe opleiding begonnen genaamd: Schipper machinist beperkt werkgebied. Dit is een MBO-opleiding, ook op het STC maar dan aan de Lloydstraat. Met deze opleiding kun je terecht op schepen, die dienst doen in de offshore, supply of bij de kustwacht, loodsdiensten of havendiensten.
Tijdens deze opleiding ben ik met een medeleerling aan de praat geraakt en hij zei: Mijn vader heeft een baggerschip voor op zee. Zou je een keer mee willen om te kijken of je het wat vindt? Ik zei natuurlijk: ja!
Dit schip is de hopperzuiger DEO-GLORIA van Productie Zeezand BV. Dit bedrijf is nu een onderdeel van de Faasse groep in Goes. Eenmaal aan boord van de DEO-GLORIA werd ik gelijk in de machinekamer gezet en zei de kapitein: zorg maar dat de motoren worden gecheckt en dat we kunnen varen. Ik ben beneden direct gaan checken of er genoeg brandstof, smeerolie en koelwater was en niets op de motor en rondom lag etc. Veiligheid gaat boven alles. Na een kwartier ben ik naar de brug gegaan en zei tegen de kapitein: we kunnen vertrekken.
We hadden een rustige zee. We vertrokken uit de 2e binnen- haven van Vlissingen naar vak S7V op de Noordzee, 16 mijl uit de kust. Vak S7V is een zuigvak waar we zand hebben gebaggerd. Terug in Vlissingen ging dat zand in een binnenvaartschip.
Eenmaal weer terug door de sluis bij Vlissingen kwam er ineens heel veel rook vanuit de voorpiek van het schip. Ik zat toen op de brug en ik zag het dus. Ik ben zo snel mogelijk naar de voorpiek gelopen en ben wezen kijken wat het was.
Het bleek een groot probleem te zijn, de boegschroef motor was overleden. Het carterdeksel lag er onder vandaan, koelwater was stoom geworden, heel de vloer lag vol met smeerolie en er stond heel veel rook. Na een paar uur hard werken was het opgeruimd en konden we naar huis. Eenmaal thuis werd ik na een paar dagen gebeld door de vader van mijn klasgenoot en hij zei: Jij mag vaker komen om als leerling machinist te werken. Je hebt gewoon een wereldprestatie geleverd afgelopen werkweek en je hebt een positieve houding.
Ik zit inmiddels al anderhalf jaar aan boord, elke vakantie en soms ook door de weeks als ze een matroos / machinist nodig hebben (wanneer bijvoorbeeld één van de Filipijnen aan boord naar huis is gegaan voor vakantie). Ik ben nog met mijn MBO-opleiding aan het STC bezig. In 2013 heb ik mijn stage van 6 maanden. De stage loop ik aan boord van de DEO-GLORIA, die ik dus al ken van mijn werk in de vakanties. Na de stage heb ik mijn opleiding afgerond. Als ik dit diploma op niveau MBO-2 heb, wil ik verder leren. Ik ga dan de MBO-4 opleiding maritiem waterbouwer (scheepswerktuigkundige) volgen.Dat is de opleiding voor baggermeester met extra vakken van de opleiding voor scheepswerktuigkundige.
Zeg maar gewoon: ik ga dan voor bagger machinist alle schepen.
In het Zeekadetkorps ben ik nu kwartiermeester. Ik heb het brevet (dat is een soort diploma) machinist 1e klas. Ik werk dus ook bij de zeekadetten veel in de machinekamer. Natuurlijk neem ik ook deel aan de andere dingen zoals roeien en zeilen. Soms gaan we op excursie en we nemen deel aan bijzondere evenementen. Ik heb al een paar keer geholpen bij de nationale herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog Indië (herdenking). Dat is elk jaar op 15 augustus in Den Haag.
Ik heb het bij de zeekadetten nog altijd erg naar mijn zin!
Het werk dat ik nu doe bevalt mij prima. Een reisje duurt ongeveer 9 uur, om zand op de Noordzee op te zuigen en terug over te slaan in een binnenvaartschip. Behalve het gewone werk aan boord moet je zoals op elk schip oefeningen doen: brandbestrijding en schip verlaten. In februari kwam onverwacht een helikopter voor een oefening boven ons schip. Ik ben naar boven gehesen en mocht even meevliegen.
Ik heb mijn plekje helemaal gevonden.
